Opieka nad dzieckiem z dysleksją

Nawet specjalistom ciężko jest odróżnić dysleksję od problemów z zaniedbywaniem dziecka czy hamowania jego rozwoju. Dlatego tak ważna jest właściwa diagnoza.

Definicja dysleksji według Towarzystwa Dyslektycznego im. Ortona brzmi: „dysleksja jest jednym z wielu różnych rodzajów trudności w uczeniu się, jest specyficznym zaburzeniem o podłożu językowym, uwarunkowanym konstytucjonalnie, charakteryzuje się trudnościami w rozumieniu pojedynczych słów, co najczęściej odzwierciedla niewystarczające zdolności przetwarzania fonologicznego (różnicowania wyrazów i form wyrazowych).

Trudności w rozumieniu pojedynczych słów są zazwyczaj niewspółmierne do wieku życia oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych; trudności te nie są wynikiem ogólnego zaburzenia rozwoju ani zaburzeń sensorycznych”.

Mówiąc o dysleksji pojawiają się też terminy: dyskalkulia – trudności matematyczne, dysgrafia – problemy w pisaniu, dysortografia – trudności w poprawnej pisowni.

Kiedy należy udać się na diagnozę dysleksji? Gdy twoje dziecko mimo, iż uczy się w domu, i w szkole nadal ma kłopot z opanowaniem pisania, czytania czy liczenia, gdy notorycznie zmienia kolejność pisanych liter, gdy czyta myląc litery lub sylaby wtedy są podstawy do tego aby udać się na diagnozę.

Diagnoza tak opiera się na badaniu psychologicznym i pedagogicznym, po którym wydawana jest opinia dotycząca dziecka.

Opinię tę rodzic powinien zamieść do szkoły. Ważne aby zrobić to stosunkowo wcześnie. W szkołach bowiem zatrudnieni są specjaliści mogący pomóc dziecko. Niestety zdarza się ta, iż rodzice przypominają sobie o tym w momencie przystępowania dziecka do egzaminu gimnazjalnego.

Z jednej więc strony, dobrze że wiedza o dysleksji jest większa, z drugiej jednak strony zdarza się moda na dysleksję, aby mieć przywileje podczas egzaminów.

Dzieci z dysleksją wymagają tego, aby ich specjalnie traktować. Oznacza to, że potrzebują dużo cierpliwości, dłuższego czasu na wykonywanie wielu czynności edukacyjnych.

Im szybciej zostaną zauważone problemy dziecka, tym szybciej będzie można mu udzielić pomocy. Potrzebna jest terapia dostosowana indywidualnie do konkretnego dziecka. Terapia pedagogiczna nie powinna być nużąca i wyczerpująca dla dziecka. Zajęcia powinny być organizowane na bazie zabaw i gier.

Ćwiczenia mogą bazować na materiale obrazkowym. Wtedy terapeuta ćwiczy z dzieckiem używając loteryjek, domina, historyjek obrazkowych czy rozciętych obrazów. Obok ćwiczeń obrazkowych terapeuta może ćwiczyć na materiale geometrycznym i literopodobnym.

Aby pomóc dziecku należy ćwiczyć z nim analizę i syntezę słuchową i wzrokową.

Ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej:
– odtworzenie sekwencji dźwięku
– szukanie dźwięku np. gdzie tyka zegar
– słuchanie zdania i liczenie ze słuchu wyrazów
– domina obrazkowo – sylabowe

Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej:
– wyszukiwanie różnic i podobieństw w obrazkach
– pokazywanie tego co znajduje się na obrazku gestami
– odszukiwanie i dopasowywanie opisów do obrazków
– układanie w kolejności historii obrazkowych.

Mówiąc o dysleksji pojawia się też termin zaburzonej lateralizacji. Lateralizacja to proces odpowiedzialny między innymi za to, jaką ręką pisze człowiek. Może być jednostronna – dziecko pisze lewą lub prawą ręką, skrzyżowana – to tak zwane dzieci „oburęczne” lub nie ustalona – gdy dziecko nie może się zdecydować. Zaburzenia w tej sferze powodują problemy z pisaniem. Ćwiczenia będą w początkowej fazie opierały się na ćwiczeniach obu rąk np. rysowanie lewą i prawą ręką w powietrzu , a następnie usprawnianiu prawej ręki. Dużo ćwiczeń opartych jest na przekraczaniu linii środka ciała. Są to ćwiczenia takie jak: dotykanie łokciem prawej ręki kolana lewej nogi i odwrotnie, oglądanie przez lupę trzymaną prawą ręką przez lewe oko.

Wydaje się jakby dyslektyków przybywało z roku na rok. Związane jest to z tym iż świadomość tego problemu jest coraz większa.