Terapia rodzinna. Próba samobójcza zawsze musi się spotkać z odpowiednim odzewem ze strony najbliższych. W żadnym wypadku nie można udawać, że nic się nie stało. Próba odebrania sobie życia jest najczęściej ostatecznym krzykiem rozpaczy, gestem wołania o pomoc. Jako rodzice, jesteśmy więc szczególnie zobowiązani, by to wołanie usłyszeć. Wielką pomocą może się okazać terapia rodzinna prowadzona przez doświadczonego specjalistę. Podczas tego typu spotkań będziemy mogli bowiem przyjrzeć się wzajemnie swoim relacjom, a co najważniejsze, wejść w świat dziecka i zrozumieć jego cierpienie.
Odzyskanie wspólnego języka. W przypadku samobójczej próby dziecka musimy się zmierzyć również z własnymi emocjami i znaleźć dla nich ujście. Być może pojawi się w nas gniew i żal o to, że dziecko nie pomyślało o naszym cierpieniu. Musimy zatem odzyskać wzajemne porozumienie, spróbować ze sobą rozmawiać o tym, co najtrudniejsze. Ważne jest to, żeby się w tej drodze nie poddać i uparcie dążyć do ustalenia przyczyny zachowania naszej pociechy. Tylko wtedy będziemy bowiem mieli szansę uwolnić się od poczucia winy i pomóc dziecku.
Grupy wsparcia. Powinniśmy także poszukać kontaktu z innymi rodzicami, którzy borykają się z podobnym problemem. Możemy poszukać w internecie odpowiedniej grupy wsparcia. Na jej forum będziemy mogli zwierzyć się komuś z tego, jak przeżywamy naszą trudną sytuację rodzinną i obserwować innych, jak sobie radzą ze swoimi kłopotami w domu.
Akceptacja. Istotnym krokiem jest również wybaczenie dziecku i jego akceptacja. Być może żal do dziecka nie pojawi się u nas w postaci świadomej, ale często może on towarzyszyć takiej sytuacji. Możemy również odczuwać żal do siebie, że w porę nie zauważyliśmy niepokojących sygnałów i nie potrafiliśmy zapobiec nieszczęściu. Potraktujmy tę tragiczną okoliczność jako szansę do rozpoczęcia nowego etapu w życiu, w którym nasz kontakt z dzieckiem będzie pełniejszy i bliższy.
Uwaga!
Bezwzględną zasadą w przypadku próby samobójczej dziecka powinna być konsultacja z psychiatrą. Pomoc w tym przypadku potrzebna jest bowiem nie tylko osobie próbującej odebrać sobie życie, ale również rodzicom.
Znacie kogoś, kto próbował popełnić samobójstwo? Jak mu pomagano? Co robiono? Podzielcie się doświadczeniami.