Zaburzenia lękowe warunkowane są czynnikami biologicznymi oraz indywidualnymi predyspozycjami osoby. Lęk jest negatywnym stanem emocjonalnym, który powstaje w odpowiedzi na uczucie zagrożenia lub pewne wyobrażenia niebezpieczeństwa. Źródłem lęku u dzieci są najczęściej niezaspokojone potrzeby, brak poczucia bezpieczeństwa i bycia kochanym. Gdy uczucie lęku jest emocją dominującą, mówimy o lęku patologicznym.
Do typowych objawów zaburzeń lękowych zaliczymy:
– ataki paniki objawiające się bólami w klatce piersiowej, kołataniem serca, zawrotami głowy, napięciem mięśniowym, suchością w ustach;
– fobie, czyli zaburzenia nerwicowe, w których głównym objawem jest uporczywy i silny lęk przed konkretnymi przedmiotami, osobami, zdarzeniami.
Uwaga powinna być skupiona na obserwacji dziecka, a w szczególności na jego:
– wygląd;
– nastrój oraz sposób myślenia i wypowiadania się;
– występujące objawy somatyczne;
– sposób kontaktowania się z innymi osobami;
– poziom uwagi i aktywności;
– impulsywność.
Uwaga!
W leczeniu zaburzeń lękowych stosuje się psychoterapię poznawczo behawioralną, która polega na nauce umiejętności rozładowywania napięć, jakie dziecko odczuwa. Terapia ta stosowana jest w leczeniu fobii szkolnej, społecznej, zespole lęku uogólnionego oraz zaburzeniach separacyjnych. Przynosi znaczące postępy u około 70 % dzieci.
Wasze dziecko cierpi na zaburzenia lękowe? Jakie objawy Was zaniepokoiły? Jak wygląda leczenie? Podzielcie się doświadczeniami.