Agorafobia przejawia się silnym lękiem przed otwartymi przestrzeniami (od dużych przestrzeni jak np. lotnisko, po zwykłe wyjście z domu na podwórko), miejscami publicznymi (np. market lub kościół), samotnym podróżowaniem oraz przebywaniem w tłumie osób.
Do głównych objawów zaliczymy:
– fobie społeczne i depresja;
– utrata kontroli nad własnym zachowaniem;
– objawy psychosomatyczne, jak przyspieszone bicie serca czy drżenie ciała.
Agorafobia nazywana jest też często przeciwieństwem klaustrofobii, czyli lęku przed zamkniętymi przestrzeniami, jednak w rzeczywistości bywa tak, że fobie te pojawiają się u jednej osoby w tym samym czasie i współwystępują.
Leczenie agorafobii jest podobne do terapii osób z depresją, przy czym jej dokładny przebieg powinien być ustalany indywidualnie. Wszystko zależy bowiem od nasilenia objawów, częstości ich występowania, cech osobowości chorego oraz jego aktualnej sytuacji życiowej. Możliwymi sposobami leczenia są: psychoterapia oraz farmakoterapia (leki antydepresyjne i przeciwlękowe). Czasami łączy się obie terapie, aby wzmocnić efekty leczenia.
Uwaga!
Bardzo ważne jest również, aby chory sam podjął nad sobą pracę. Powinien starać się stopniowo przełamywać swoje lęki, dokonywać samoobserwacji. Dobrą metodą jest zapisywanie (np. w dzienniku lub kalendarzu) odnoszonych sukcesów, aby móc do nich wracać w chwili zwątpienia lub poniesienia jakiejkolwiek porażki. Gdy będzie musiał odbyć podróż (samolotem, pociągiem itp.) najlepiej, aby towarzyszyła mu bliska i zaufana osoba, przy której będzie czuł się bezpiecznie.
Cierpicie na agorafobię? Czy potrafilibyście wskazać, kiedy i dlaczego się pojawiła? Jak wygląda leczenie? Dajcie znać.
