Do rozegrania partii go potrzebna jest specjalna kwadratowa plansza (nazywana goban), posiadająca po dziewiętnaście linii poziomych i pionowych. Łącznie na planszy jest więc 361 przecięć. Gra się również na mniejszych planszach (13×13), (9×9) – korzystają z nich szczególnie początkujący gracze.
Gracze naprzemiennie kładą czarne i białe kamienie na przecięciu linii (każdemu z graczy przyporządkowane są kamienie jednego koloru). Grę rozpoczynają czarne. Cel gry: otoczyć własnymi kamieniami jak największą część planszy. Umieszczony na planszy kamień nie może zostać przesunięty. Istnieje natomiast możliwość zbicia go. Puste skrzyżowania sąsiadujące z kamieniem, połączone z nim prostym odcinkiem nazywane są oddechami. Kamień stojący w rogu ma ich dwa, zajmujący miejsce na brzegu planszy – trzy, gdy zaś umieszczony jest w pozostałych miejscach planszy – cztery.
Gracz może stworzyć na planszy tzw. łańcuch z własnych kamieni umiejscowionych obok siebie i połączonych liniami prostymi. Takie kamienie mają wspólne oddechy i można je zbić jedynie wszystkie razem. Kamienie przeciwnego koloru, które sąsiadują ze sobą, zabierają sobie nawzajem po jednym oddechu.
Kamień czy też łańcuch zostaje zbity (usunięty z planszy), gdy kamień innego koloru odbierze mu ostatni oddech. Żeby uniknąć powtarzalności sytuacji przyjmuje się, że taka sama pozycja na planszy może zostać wykorzystana tylko jeden raz.
Charakterystyczna cechą go to możliwość gry z wyrównaniem. Stwarza to dogodne warunki dla gracza słabszego do nadrobienia strat w stosunku do silniejszego przeciwnika. Gracz będący na słabszej pozycji (czarne), umieszcza na planszy określoną ilość kamieni, zależną od różnicy siły gry. Gra tylko z pozoru wygląda na bardzo prostą. W rzeczywistości wymaga dużej wprawy.
Jakie są Wasze ulubione gry planszowe? W co, kiedy i z kim najczęściej gracie? Dajcie znać!
