Wariant pierwszy nazywany jest pierwszą kartą. Osoba, która rozdaje karty tasuje talię, a następnie rozdziela karty między uczestników gry. Grę rozpoczyna osoba siedząca po lewej stronie od rozdającego. Wykłada na stół jedną kartę odkrytą. Następnie reszta graczy, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, wykłada po jednej karcie dokładając je do powstającego stosu kart. Karta, która trafia na stos musi być w tym samym kolorze (lub figurze w zależności od opcji) co pierwsza wyłożona karta. Gra dopuszcza możliwość oszukania przeciwnika na dwa sposoby. Pierwszy to po prostu położenie niepasującej karty, drugi zaś to tzw. podkład (kanapka) – położenie na stos dwóch i więcej kart w taki sposób, żeby uśpić uwagę innych graczy. Każdy z uczestników gry może natomiast sprawdzić ostatnią wyłożoną kartę i w ten sposób przyłapać rywala na próbie oszustwa. Jest tu jednak pewien haczyk. Jeśli podejrzenie osoby sprawdzającej taką kartę okaże się prawdziwe i oszustwo rzeczywiście zostanie wykryte, oszust musi wziąć wszystkie karty ze stosu. Jeżeli jednak nie było próby oszustwa, karty te obowiązkowo trafiają do gracza, który podejrzewał oszustwo.
W wariancie drugim początek gry wygląda identycznie jak w pierwszej wersji – karty rozdawane są w ten sam sposób. Gracz znajdujący się po lewej stronie osoby rozdającej wykłada na stół od jednej do trzech kart jednakowej (w założeniu) wartości. Ma on obowiązek głośno powiedzieć, jakie figury wykłada np. dziewiątki i damy. Następnie kolejni gracze, w takim samym porządku jak w wersji pierwszej (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) wykładają swoje karty, które pasują do tych już wyłożonych. W sytuacji, gdy gracz ma na ręku cztery jednakowe karty, powinno się je odłożyć na bok (nie biorą udziału w rozgrywce) w taki sposób, by były one widoczne dla każdego z graczy.
Ta gra w ocenie wielu osób jest bardziej interesująca, dzięki dogodniejszym sytuacjom do oszustwa (zagrywanie więcej niż jedną kartą). Oszukać można też przy okazji ogłaszania wartości pierwszych kart, które zostały wyłożone na stół. Ta odmiana gry ma szybsze tempo niż wcześniej przedstawiona wersja cygana. Jest to też odmiana bardziej wymagająca. Aby zwyciężyć, należy tu wykazać się większą umiejętnością przewidywania ruchów przeciwnika, dobrze przemyślaną strategią. Kolejna różnica między dwiema odmianami tej gry polega na tym, że gracz sprawdzający karty może sprawdzić tylko jedną, wybraną przez siebie kartę.
Jakie są Wasze ulubione gry karciane? W co, kiedy i z kim najczęściej gracie? Dajcie znać!
