Jak grać w Kalambury? Zasady

Konkretne etapy gry mogą być różnicowane pod względem sposobu prezentowania hasła. Można je przedstawić pantomimą (gestami) lub rysunkami (duże podobieństwo do rebusu) w zależności od wcześniejszych ustaleń. Osoba, która ma za zadanie przedstawić hasło nie może używać żadnych słów, nie może też wydawać żadnych innych dźwięków, ani nie może w żaden sposób podpowiadać.

Kiedy gracz rysuje, nie powinien też wykonywać gestów. Istnieje poza tym zakaz pisania wyrazów (można też umówić się, że nie niedozwolone jest pisanie jakichkolwiek pojedynczych liter). Kiedy gracz stara się naprowadzić na hasło gestami, nie może wskazywać na poszczególne osoby lub miejsca, które znajdują się w pobliżu tego gracza. W kalamburach mogą obowiązywać jeszcze inne obostrzenia, np. zakaz wskazywania na ubranie, żeby naprowadzić na odpowiedni kolor.

Istnieje również odmiana kalamburów bez organizowania uczestników gry w drużyny. Wówczas jeden z uczestników obiera sobie jakieś hasło, a następnie rysuje lub pokazuje pozostałym graczom. Kiedy ktoś odgadnie hasło, zastępuje osobę pokazującą (rysującą) i sama musi pokazać lub narysować wymyślone przez siebie hasło. Kalambury nie mają konkretnego momentu, kiedy gra się kończy. Można ten moment wyznaczyć przed grą lub też grać po prostu do czasu, kiedy będzie to uczestnikom gry sprawiało frajdę.

Jeśli gracz pokazuje innym hasło, zazwyczaj na początku wskazuje ile słów liczy hasło. Może również na bazie wiadomym wszystkim znaków pokazać, czy słowa w haśle są zaimkami, przymiotnikami itp. Pomocne jest również wskazanie przez pokazującego, do jakiej kategorii należy hasło (np. cytat, tytuł książki czy filmu). Osoba pokazująca wskazuje też najczęściej czy pokazuje całe hasło czy też jedno ze słów tego hasła. Tego typu niuanse w grze zazwyczaj szybko opanowują gracze należący do jednej drużyny. Są to specjalne symbole i gesty pomagające w trudniejszych, bardziej abstrakcyjnych pojęciach itd.

Im większy jest stopień „zgrania” danej drużyny, tym łatwiej o dokładniejsze zrozumienie coraz bardziej złożonych treści, które pokazujący chce przekazać drużynie. Może to dotyczyć m.in.: pochodzenia danego słowa, rodzaju i osoby, rozbicia na sylaby – możliwości jest bardzo wiele. Popularnymi środkiem w kalamburowej pantomimie jest też np. zaprzeczenie danego słowa, które naprowadza na właściwy trop.