Czy wypada mówić „smacznego”?

Życzenie smacznego posiłku nie jest zbyt eleganckie, ale nie powinno nikogo obrażać. Delikatnie można zwrócić uwagę na fakt, że nie powinno się tego mówić, co jednak nie znaczy o braku kultury życzącego. Jeśli dwie osoby spożywają posiłek, mężczyzna powinien zacząć jeść wtedy, gdy kobieta włoży kęs do ust. Nietaktem byłoby, gdyby kobieta ugotowała obiad, a mężczyzna życzyłby jej „smacznego”. Dama mogłaby mieć wątpliwości, co gość sądzi na temat przygotowania przez nią posiłku.

Według tradycji kobieta sprawuje opiekę nad domem. To ona powinna najbardziej troskliwie dbać o domowników. Do niej należy opiekowanie się gośćmi, pilnowanie, aby zapowiedziana wizyta przebiegała zgodnie z planem. Od Pani domu zależy pora rozpoczęcia obiadu. Nie powinna jednak mówić „smacznego”, gdyż savoir-vivre uważa to za nieeleganckie przyzwyczajenie. Według etykiety można jednak wybaczyć jej nadmierną troskę o gości, podczas gdy życzenie „smacznego” przez gospodarza będzie niezbyt taktowne. Rozpoczęcie obiadu należy bowiem do jego małżonki.

Gafą byłoby to słowo w ustach gościa. Ze strony dzieci Pani domu zabrzmiałoby jak sugerowanie, że kuchnia mamy nie jest zbyt smaczna. Gospodyni mogłaby poczuć się urażona, a goście zaniepokojeni brakiem kulinarnych zdolności. Dzieci mogą natomiast pochwalić talent matki, jeśli chcą.

Trochę żenujące mogłoby być mówienie „smacznego” w restauracji w obecności kelnera albo kucharza. To oni ewentualnie mogą życzyć, aby goście byli zadowoleni z posiłku. Nieopatrzne życzenie „smacznego” mogłoby wywołać takie same wątpliwości, jakie miałaby gospodyni zapraszająca gościa na obiad. Nie powinno się wyrażać niepokoju, że zamówiony, a następnie przyniesiony posiłek może być niesmaczny przed spróbowaniem go.