Jak zwracać się do księdza na powitanie?

Księży wita się słowami „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Inne pozdrowienia zależą od sytuacji i od tego, czy ksiądz jest krewnym lub znajomym. W żadnym wypadku nie należy mówić „cześć”, kiedy ksiądz jest obcym człowiekiem. Jeśli natomiast duchowny jest kolegą lub należy do rodziny, „cześć”, „witaj” będzie jak najbardziej odpowiednie. Gdy uczestniczy się w formalnym spotkaniu, ksiądz pozostaje przedstawicielem Kościoła. Zwraca się więc do niego oficjalnie. Rodziny i przyjaciół również to dotyczy.

Kiedy mówimy do biskupa, to powinniśmy dodać słowo ekscelencjo. Tak tytułuje się biskupów w czasie oficjalnych spotkań. Kardynałów wita się pozdrowieniem oraz tytułem eminencjo. Najważniejszego, katolickiego duchownego, czyli papieża, savoir–vivre wita jako świątobliwość. Jeśli pozdrawia się wikarego, można powiedzieć „Szczęść Boże, proszę księdza”. Nadmierne tytułowanie parafialnych duchownych nie brzmi dobrze, jak podpowiada savoir-vivre.

Witanie słowami „dzień dobry” jest właściwe, kiedy taki zwyczaj panuje np. na uczelni katolickiej. Jeżeli księża woleliby zwyczaje takie, jakie spotykamy na świeckich uniwersytetach, dobre wychowanie doradza to uszanować. „Dzień dobry” pasuje także, gdy ktoś spotka księdza poza kościołem, np. w sklepie. Oczywiście chrześcijańskie pozdrowienie także odpowiada sytuacji. „Dzień dobry” w kościele nie brzmi odpowiednio. Pozdrawianie nie powinno zwracać uwagi wszystkich wokół. Zbyt głośne jest tak samo złe jak pominięcie czyjejś obecności.

Kiedyś witano się z duchownymi, przyklękając i całując w pierścień lub w dłoń. Obecnie takie zachowanie jest dużą przesadą. Całowanie w pierścień nie będzie gafą tylko w stosunku do księży, należących do wysokiej hierarchii i jedynie w formalnych sytuacjach. Całowanie dłoni to współcześnie powitanie kobiet.