Uznaje się, że istnieją trzy główne przyczyny zespołu Aspergera: czynniki genetyczne, niekorzystne zmiany genetyczne, infekcje w okresie ciąży i wczesnego dzieciństwa, które wpływają na mózg. Część komponentów wydaje się być dziedziczna – niektóre badania przedstawiają znaczące podobieństwa cech wśród krewnych pierwszego i drugiego stopnia z obu stron. Historia rodziny mogła też notować przypadki ekscentrycznych indywidualności z łagodną formą syndromu. Istnieją także rodziny z całą historią przypadków zespołu Aspergera i klasycznego autyzmu. Jeśli jakiś krewny został dotknięty przez ten zespół ma unikalną możliwość, aby pomóc dziecku w podobnej sytuacji. Przecież wie najlepiej przez co ono przechodzi.
Wyniki badań sugerują, że wady białek adhezyjnych są obecne w ponad dwóch trzecich przypadków i są kluczowe dla około 15 procent. Białka odgrywają zasadniczą rolę w kształtowaniu połączeń mózgowych i sposobu komunikowania się komórek nerwowych. Naukowcy wskazali ponad 130 genów predysponujących do Zespołu Aspergera i które być może pomogą rozwiązać tę zagadkę. Zaobserwowano też, że Zespół Aspergera często występuje u dzieci, które miały problemy w czasie przedporodowym, okołoporodowym lub po porodzie, a w prawie połowie przypadków nastąpiło niedotlenienie.
Kontrowersyjne badania szczepionki MMR trójskładnikowej szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce wiązanej z przyczyną z autyzmu zostały zdyskredytowane. Co wiemy na pewno to to, że zespół Aspergera nie jest spowodowany przez uraz emocjonalny, zaniedbanie lub brak miłości do dziecka. Badania naukowe jasno wskazują, że jest to zaburzenie spowodowane dysfunkcją poszczególnych struktur mózgu. Występuje tu też mniejsza od przeciętnej ilość neuronów w jądrze migdałowatym. Zaburzenia te mogą być przyczyną typowych tu problemów z interakcjami społecznymi. Nie wyklucza się jednak, że brak prawidłowych kontaktów międzyludzkich zaburza funkcjonowanie jądra migdałowatego.
Zetknęliście się kiedyś z Zespołem Aspergera? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
