Szok, niedowierzanie, rozżalenie, ból i ta obezwładniająca bezsilność. Nieznośne, drapiące poczucie winy, czy zrobiłaś wszystko, by tak się nie stało. I pytania – jak ja sobie poradzę? Jak ono sobie poradzi?
To jak sobie poradzicie zależy od pewnych istotnych czynników. Jeśli nie bardzo wiesz, na czym polega niepełnosprawność Twojego dziecka, postaraj się o niej jak najwięcej dowiedzieć. Jeśli jest możliwość jakiejkolwiek rehabilitacjii leczenia- działaj i nie poddawajcie się. Czasem lekarze mają rację, a czasem nie, są też tylko ludźmi, a nauka każdego dnia odkrywa coś nowego. Stres związany z wychowywaniem dziecka niepełnosprawnego potrafi być olbrzymi i nierzadko jest trudno sobie poradzić bez życzliwej pomocy z zewnątrz. Choć często możesz się czuć opuszczona i niezrozumiana,jednak nie jesteś jedyną osobą z podobnym problemem. Minister Edukacji Katarzyna Hall w rozmowie z PAP informowała, że w samych szkołach ogólnodostępnych już jest ok. 50 procent uczniów z orzeczeniami o niepełnosprawności.
Zdarza się, że przyjaciele czy znajomi potrafią się od Ciebie odwrócić. Witaj szczęśliwy dniu, w którym w końcu pozbyłaś się fałszywych przyjaciół! Rozejrzyj się po forach internetowych, grupach wsparcia itp., a na pewno, ale to na pewno znajdziesz tam życzliwe dusze, które Cię zrozumieją i wspomogą.
Jeśli niepełnosprawność dziecka pozwala mu na opuszczanie domu, wychodźcie! Ludzie się gapią? Pewnie, że się gapią! Wszyscy czasem, a nawet częściej, „się gapimy” to tu, to tam. Pamiętaj, że nie każde spojrzenie spowodowane jest pustą ciekawością. Wciąż czuję na sobie podejrzliwy i zły wzrok matki, gdy na spacerze popatrzyłam ciepło na jej niepełnosprawną córeczkę na wózku. Spotykaj się z innymi matkami, nie tylko by gadać o dzieciach, ale na kawę i na ploty. Jeśli nie zadbasz o swoje zdrowie psychiczne i w miarę możliwości o rozrywki, będziesz kłębkiem nerwów. W ten sposób ani sobie, ani dziecku nie pomożesz. Jeśli nie dajesz rady zwróć się do odpowiednich placówek, bo są po to, by pomóc! Możesz też z innymi rodzicami wymyślićco zrobić, by ułatwić i uprzyjemnić życie Wam wszystkim. I chociaż nie jest zawsze łatwo i wesolutko czeka Was jeszcze wiele pięknych chwil!
Uwaga!
Bo każdy dobry rodzic chce jak najlepiej dla swojego dziecka, pragnąc aby było szczęśliwe i radosne… A będzie to bardzo trudne, jeśli rodzic będzie spanikowany, wystraszony i bez nadziei.
Znacie kogoś, kogo dziecko jest niepełnosprawne albo to Wasz maluch jest niepełnosprawny? Jak dają/ dajcie sobie radę? Podzielcie się doświadczeniami.
