Spółka akcyjna może emitować papiery wartościowe imienne, lub na okaziciela uprawniające do zapisu na akcje, lub zakupu akcji z wyłączeniem prawa poboru. Prawo poboru mówi nam o tym, że prawo pierwszeństwa objęcia nowych akcji mają dotychczasowi akcjonariusze, w takiej liczbie w jakiej mieli je dotychczas. Warranty subskrypcyjne przełamują to prawo. Między Prawem Poboru a Warrantami istnieją zasadnicze różnice prawne. Główną jest jednak fakt, że warranty mogą zostać objęte przez dowolne podmioty, głownie te które nie posiadają jeszcze akcji danej spółki. Warranty subskrypcyjne emituje spółka na własne akcje.
Dają one posiadaczowi prawo do zakupu lub sprzedaży po określonej wcześniej cenie, w określonej liczbie i konkretnym ustalonym terminie. Czyli mówiąc już najprościej jak to tylko możliwe, mamy prawo do zakupu akcji po ustalonej z góry cenie. Mogą one być emitowane w celu podwyższenia kapitału zakładowego firmy. W chwili, kiedy zarząd spółki ogłasza uchwałę o emisji warrantów, powinno być sprecyzowane kto i na jakich zasadach będzie mógł je nabyć. Powinno być jasnym ile akcji przypada na jeden warrant, jaka będzie cena emisyjna, oraz termin wykonania prawa z warrantu( maksymalnie dziesięć lat) W praktyce najczęściej warranty subskrypcyjne wykorzystywane są i emitowane, jako program motywacyjny dla kadry menadżerskiej, lub pracowników instytucji je emitujących.
Emitowane są zwykle wraz z obligacją, dają pracownikowi możliwość zakupu akcji po ustalonej wcześniej cenie( która w dniu emisji jest najczęściej niższa) Zwykle cena warrantów stanowi 15-20% ceny akcji. Dla przykładu jeśli warrant wyceniono za 100 złotych, a cena akcji w chwili emisji to 20 złotych warrant nie ma wartości (intristic value ) jeśli zaś ceny akcji pójdą w górę na przykład do 120 złotych, posiadacz warrantu ma prawo wykupić akcje za ustalone 100 złotych, i sprzedać z 20% zyskiem.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
