Konsument pod szczególną ochroną
Rodzime prawo przyznaje możliwość odstąpienia od umowy w 14-dniowym terminie, bez potrzeby składania dodatkowych wyjaśnień (patrz artykuł 53 ustęp 1 UOKK), o ile są spełnione dwa podstawowe warunki:
– kwota zaciąganego kredytu nie przekracza 255500 zł lub równowartości tej sumy w walucie obcej;
– klient posiada status konsumenta wedle artykułu 22(1) Ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 roku (Dz.U. z 1964 nr 16 poz. 93).
W przypadku kredytów samochodowych pierwszy wymóg jest stosunkowo łatwy do spełnienia, ponieważ większość z nich opiewa na kwoty niższe od ustawowego limitu. Natomiast jeżeli chodzi o drugi warunek, można przyjąć, że spełniają go wszyscy kredytobiorcy, którzy nie będą korzystać z nabywanego samochodu w ramach prowadzenia działalności gospodarczej lub wykonywania wolnego zawodu.
Warto zaznaczyć, że Ustawa o kredycie konsumenckim nakłada na kredytodawcę obowiązek zamieszczenia w umowie stosownych informacji (patrz artykuł 30 UOKK), które dotyczą między innymi: rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO), terminu oraz sposobu wypłaty kredytu oraz trybu wypowiedzenia. Jeżeli wspomniany obowiązek nie został należycie wypełniony, konsument może odstąpić od umowy w terminie późniejszym (14 dni od daty dostarczenia wszystkich wymaganych elementów umowy – patrz artykuł 53 ustęp 2 UOKK).
Oświadczenie nie wystarczy
Odpowiednia deklaracja stanowi podstawę do wypowiedzenia umowy kredytu. Banki stosują określone i standaryzowane formularze, które są wręczane konsumentowi w chwili zawarcia umowy kredytowej. Dostarczenie takiego dokumentu na adres wskazany przez bank jest równoznaczne ze złożeniem deklaracji wypowiedzenia umowy.
Zgodnie z literą prawa, odstąpienie od umowy pociąga za sobą konieczność zwrotu wzajemnych świadczeń. Dlatego też klient musi dokonać odpowiednich rozliczeń z bankiem. Oznacza to konieczność zwrócenia wszystkich pobranych środków wraz z odsetkami, które przypadają na okres ich wykorzystania (chodzi o przedział czasu od dnia wypłaty kredytu do jego zwrotu – patrz artykuł 54 ustęp 1,2,3 UOKK). Kredytodawca również jest zobligowany do zwrotu wszystkich kwot, które zainkasował. Wyjątek stanowią bezzwrotne opłaty, które poniósł na rzecz organów administracji publicznej oraz sumy przeznaczone na pokrycie kosztów notarialnych (artykuł 54 ustęp 4 UOKK).
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
