Zacznijmy od osób, które chcą zorganizować przyjęcie. Ich zadaniem jest powiadomienie gości, zadbanie o to, żeby przyjęcie przebiegało zgodnie z przyjętym planem i żeby zaproszeni czuli się dobrze w ich domu. Każdy z gości powinien mieć czas, aby przygotować się do wizyty. Zapraszanie w ostatniej chwili byłoby więc nietaktem. Jeśli zaproszeni nie dają ostatecznej odpowiedzi przez dłuższy czas, można poprosić ich, aby do wyznaczonej daty podjęli decyzję. Nie jest to niegrzeczne, ponieważ gospodarze też muszą mieć czas na przygotowanie się i ustalenie ostatecznej listy gości.
Uwaga!
Jeśli przyjęcie będzie miało uroczysty charakter, można ustalić miejsca przy stole. Savoir – vivre zaleca wówczas ostrożność. Nie rozdziela się małżonków i narzeczonych. Inne bliskie osoby też powinny usiąść obok siebie. Szczytem nietaktu byłoby zmuszanie osób, które nie przepadają za sobą, aby siedziały razem. Gospodarze powinni wyznaczyć miejsca obok siebie dla najbliższej rodziny i dla przyjaciół. Bliscy ludzie poczuliby się zlekceważeni, siedząc daleko od gospodarzy.
Organizujący przyjęcie powinni witać się z każdą osobą, którą zaprosili. Jeśli jest to dużo osób, gości nie obowiązuje przywitanie wszystkich, ale dobre wychowanie nakazuje podejść do gospodarzy. Takie same zasady towarzyszą pożegnaniu. Jeśli przyjęcie organizuje się np., aby uhonorować czyjś jubileusz, wypada przynieść kwiaty.
Będąc na przyjęciu wśród wielu osób, zaproszeni nie powinni oczekiwać od gospodarzy, że ci znajdą im towarzystwo. W małym gronie wypada, aby obce osoby poznały się. Goście powinni zachować umiar w swoim zachowaniu. Zwracanie uwagi wszystkich na swoją osobę, śmianie się z zaproszonych, opowiadanie historii na temat gospodarzy będą świadczyć o dużym braku kultury. Tak samo należy uważać, pijąc alkohol. Gospodarze przygotują zapewne posiłek. Savoir – vivre sugeruje, aby nie nakładać sobie dużych porcji i żeby jeść małymi kęsami. Rozmawianie z ustami wypełnionymi jedzeniem byłoby nieestetyczne.
sxc.hu
