Zasadnicze znacznie ma jednak w tym zakresie wynagrodzenie „na rękę”, a więc faktycznie trafiające do kieszeni pracownika. Wiadomo bowiem, że wynagrodzenie widniejące w umowie o pracę różni się od tego otrzymywanego przez pracownika. Czym zatem różni się wynagrodzenie netto od wynagrodzenia brutto? Z czego wynikają te różnice? Przedstawiamy najważniejsze zagadnienia.
Wynagrodzenie brutto a wynagrodzenia netto
Niewłaściwe rozumienie tych dwóch, różniących się od siebie wynagrodzeń wynika z tego, że prawodawca w Kodeksie Pracy – podstawowym dokumencie prawnym w kwestiach związanych ze świadczeniem pracy – nie rozróżnia tych terminów posługując się ogólnym pojęciem wynagrodzenia.
Sformułowanie wynagrodzenia w prawie pracy częściej utożsamia się jednak z wynagrodzeniem brutto, gdyż za jego element prawodawca wskazuje składki ubezpieczeniowe, które nie stanowią części wynagrodzenia netto. Wynagrodzenia brutto to wynagrodzenie zapisane w umowie, tymczasem wynagrodzenia netto, jest to kwota pieniężna, którą faktycznie otrzymujemy. Wynagrodzenie netto zawsze jest zatem niższe niż wynagrodzenie brutto.
Z czego wynika różnica między wynagrodzeniem brutto a wynagrodzeniem netto?
Wynagrodzenie netto to pomniejszone o obowiązkowe składki wynagrodzenie brutto. Pracodawca jest zobowiązany je odprowadzać i nie jest możliwa rezygnacja z nich dla zwiększenia wynagrodzenia. Obowiązkowe składki są uiszczane jeżeli świadczenie pracy następuje w oparciu o umowę o pracę (jedynie ten rodzaj umowy jest regulowany przepisami Kodeksu Pracy).
Nie wszystkie te składki są odprowadzane w przypadków umów cywilnoprawnych (umowa o dzieło, umowa zlecenie). Z wynagrodzenia brutto potrąca się pieniądze na następujące składki:
– Do ZUS i są to składki na ubezpieczenie emerytalne (9,76% potrącane
z wynagrodzenia pracownika), rentowe (6,5 % potrącane z wynagrodzenia pracownika) i chorobowe (2,45% potrącane z wynagrodzenia pracownika);
– Do NFZ na ubezpieczenie zdrowotne (9% podstawy wymiaru);
– Zaliczka na podatek dochodowy (dotyczy także wspomnianych umów cywilnoprawnych).
Połowę kosztów związanych z pokryciem składek emerytalnych i rentowych ponosi wyłącznie pracodawca (część jest potrącana z wynagrodzenia pracownika). Pracodawca pokryje więc odpowiednio 9,76% z wynagrodzenia pracownika na ubezpieczenie emerytalne i 6,5 % z wynagrodzenia pracownika na ubezpieczenie rentowe. Składkę na ubezpieczenie chorobowe płaci tylko pracownik.
