Superwizja, z ang. clinical supervision, oznacza kierowanie, nadzór. Jest metodą stosowaną w psychoterapii, ale również w innych dyscyplinach, w których ważnym aspektem jest psychiczne zdrowie osób i opieka nad nimi. Polega na regularnych spotkaniach terapeuty z osobą posiadającą certyfikat superwizora. Spotkania te mają na celu wymianę spostrzeżeń, podzielenie się swoimi obawami i trudnościami, na które terapeuta natknął się podczas sesji.
Superwizja wymaga wiele doświadczenia i zawodowego przygotowania, by móc udzielić wsparcia osobie o mniejszej praktyce. Wyróżnia się sześć rodzajów superwizji:
1) Superwizja indywidualna – uczestnikami spotkania jest wyłącznie superwizor i osoba, która poddaje się superwizji. Poczucie prywatności stwarza komfortowe warunki pracy.
2) Superwizja grupowa – powinna być przeprawdzana w małych grupach, przy czym osoby w niej uczestniczące powinien charakteryzować podobny poziom doświadczenia. Praca grupowa daje możliwość nauki na podstawie doświadczeń pozostałych uczestników.
3) Sperwizja nieformalna – dotyczy raczej sytuacji kryzysowych, gdy wsparcie jest potrzebne natychmiastowo. Rozmowa nie jest udokumentowana a jej przebieg ma charakter nieco luźniejszej konsultacji.
4) Superwizja formalna – służy doskonaleniu praktyki zawodowej pod nadzorem przełożonego, który jest superwizorem. Ten rodzaj superwizji jest dość formalny, skupia się na kwestiach technicznych.
5) Superwizja bezpośrednia – czyli nauka poprzez obserwację superwizora, służąca głównie korekcie niewłaściwych nawyków.
6) Superwizja pośrednia – w sytuacjach, gdy superwizor nie obserwuje bezpośrednio pracy osoby superwizowanej, opis sytuacji i zdarzeń polega na odgrywaniu ról, opisywaniu przypadków i dyskusji nam nimi.
Superwizja jest niezwykle ceniona w pracy socjalnej. Zwiększa bowiem efektywność pracowników placówek, poprzez rozwój ich kompetencji i rozbudzenie asertywności. Nauka od superwizora zwiększa potencjał do samodzielnej pracy i poprawia relacje pomiędzy pracownikami instytucji.
sxc.hu
Uważacie, że superwizja jest potrzebna w pracy socjalnej? Co myślicie o jej skuteczności?
