Opis stanu depresji różni się zależnie od przyjętych kryteriów, ale także i od źródła definicji. Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 rozróżnia wiele jej rodzajów. W zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych (F 31, dawna psychoza maniakalno – depresyjna) występuje np.epizod depresji o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu, epizod ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi lub bez takich objawów. WF 32 czyli epizodach depresyjnych mieszczą się: epizod depresji łagodny, epizod depresji umiarkowany, epizod depresji ciężki bez objawów psychotycznych, epizod ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi, inne epizody depresyjne, epizod depresyjny – nieokreślony. Pod symbolem F 33 kryją się nawroty tych zaburzeń.
Czas leczenia depresji zależny jest m.in. od jej podłoża, rodzaju i intensywności zaburzenia. Pierwszym krokiem może być wizyta u lekarza rodzinnego, aby zdecydować o przebiegu dalszej interwencji. Jeśli zaburzenie jest mocno nasilone zajmuje się nim psychiatra, a jego pomoc zazwyczaj wiąże się z leczeniem farmakologicznym.Należy pamiętać, że leki antydepresyjne nie działają od razu, ale po pewnym czasie trwania kuracji. Podaje się do wiadomości, że leki przeciwdepresyjne są skuteczne, nie powodują uzależnienia i mają niewiele działań niepożądanych. Niestety, niektórzy lekarze mogą zapisać uzależniające środki uspokajające np. takie jak Oxazepam, Relanium, Rudotel, Xanax, Lorafen czy Clonazepam.
Dobierając właściwy lek przeciwdepresyjny lekarz powinien mieć na uwadze czy pacjent ma nadmierny apetyt i wiążącą się z tym skłonność do tycia czy zmniejszone łaknienie i spadek wagi. Innym istotnym wyznacznikiem jest to, czy pacjent jest nadmiernie pobudzony czy też opóźniony psychomotoryczne i apatyczny. O długości okresu przyjmowania leków również decyduje lekarz prowadzący. Z reguły warto udać się do utalentowanego psychoterapeuty, wybierając najodpowiedniejszy dla siebie rodzaj terapii. Choć poszczególne formy psychoterapii mogą się różnić podejściem teoretycznym, jednak wszystkie mają pomóc osobie potrzebującej. Wsparcie rodziny i przyjaciół nie powinno polegać na sugestiach „ogarnięcia się” , „wzięcia w garść” i „stanięcia na nogi” ponieważ istotą depresji jest niemożność podążenia za takimi radami.
Wy sami lub ktoś z Waszych bliskich cierpi na depresję? Jak wygląda/ło leczenie i ile trwa/ło? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
