Badania, jakie przeprowadzili kilka lat temu Pracownicy Akademii Medycznej w Krakowie, przyniosły nieoczekiwane wyniki. Celem było skontrolowanie stanów lękowych, jakie występują u skoczków. Badani, pytani o poziom lęku, udzielali najczęściej odpowiedzi, iż nie odczuwają strachu podczas zawodów. Fizyczne fakty zdawały się jednak temu zaprzeczać.
Przykładowo: przed zawodami skoczkowie udawali się na mszę, do spowiedzi lub spędzali poranek z bliskimi osobami; podczas zawodów nerwowo poprawiali kaski i gogle. Stwierdzono również, że o ile podczas zawodów sportowcy zachowują stalowe nerwy, o tyle po skokach często widoczne były u nich objawy fizjologiczne jak zimny pot czy drżenie mięśni.
Bardzo ważne jest, aby poziom lęku skoczka był kontrolowany i obniżany, głównie przez trenera. Jego zadaniem jest rozpoznać, czy zawodnik utrzymuje formę i jak zachowuje się podczas treningów oraz skoków na zawodach. Niezwykle pomocne w obniżaniu poziomu stresu są ćwiczenia oddechowe. Sportowca należy nauczyć oddychania przeponowego, czyli robienia głębokiego wdechu z równoczesnym parciem na przeponę. Dzięki takiemu działaniu stymulowany jest nerw błędny oraz splot słoneczny, co znacząco obniża napięcie wegetatywne.
Każdy skoczek narciarski powinien posiadać psychoterapeutę, który pomoże mu utrzymać należytą kondycję psychiczną, ale i zadba o to, by nie odczuwał on lęku przed wyczynowym narciarstwem. Podczas spotkań terapeuta skupia się przede wszystkim na odczuciach i emocjach towarzyszących skoczkowi. Jeżeli pojawi się lęk, oboje ustalą indywidualne dla skoczka sposoby jego niwelowania.
Pomocny jest również trener, który może pomóc zwalczać lęk poprzez dobór odpowiednich ćwiczeń podczas treningów. Im więcej czasu skoczek poświęci podczas treningów na zadania powodujące lęk (np. sam moment skoku lub należyte ustalenie ciała do skoku), tym szybciej upora się z jego odczuwaniem.
Czy znacie inne metody na przezwyciężenie lęku? Dajcie znać w komentarzu.
