Takie właśnie odczucia opisują osoby, które doświadczyły paraliżu sennego. Jest to stan porażenia mięśniowego przy zachowaniu całkowitej świadomości, który objawia się najczęściej w momencie zasypiania lub rozbudzania się. Badania poświęcone temu zaburzeniu snu dowodzą, że jest ono skorelowane z fazą snu REM, w której występuje szybki ruch gałek ocznych. Kiedy śnimy, mózg wyłącza aktywność mięsni, rozluźnia je, pozostawiając nam świadomy wpływ jedynie na pracę mięśni oddechowych. Efekt przypomina nieco stan paraliżu. Gdybyśmy jednak podczas snu mieli władzę nad wszystkimi naszymi mięśniami, prawdopodobnie wykonywalibyśmy ruchy takie, jakie wykonujemy we śnie. W efekcie moglibyśmy wyrządzić krzywdę sobie, a także innym osobom znajdującym się akurat w naszym otoczeniu.
Do sennego paraliżu dochodzi w memencie, gdy nasz umysł wybudza się ze snu, ale jest jeszcze w fazie REM. Nasze ciało jednak wciąż jest uśpione, rozluźnione. Efektem jest uczucie bezwładu, niemoc wydawania dźwięków i poruszania się.
sxc.hu
Do normalnych reakcji podczas paraliżu sennego zaliczamy obrazy pojawiające się przed naszymi oczami. Powodem jest fakt, iż wciąż tkwimy pomiędzy jawą a snem, przez co – mimo otwartych oczu i uczucia przebudzenia – widzimy senne obrazy. Naturalne jest pojawienie się uczucia trwogi, paniki. Do bardziej niecodziennych objawów zaliczymy wizualne i dźwiękowe halucynacje. Często przy ich wystąpieniu ludzie myślą, że byli nękani przez demony, potwory, lub że były to obce istoty z kosmosu.
Badania dowodzą, że około 30% populacji doświadczyło kiedykolwiek paraliżu sennego, przy czym aż 95% określiło go jako przerażające doświadczenie.
Czy znacie kogoś, kto doświadczył paraliżu sennego? Jak opisywał swoje przeżycia?
