Narkolepsja jest zespołem chorobowym z grupy dyssomni, czyli zaburzeń snu, które cechuje nieprawidłowa jakość i czas trwania snu. Narkolepsję charakteryzują napady senności, katapleksja (główny objaw to czasowa utrata napięcia mięśniowego), omamy oraz porażenie przysenne, które dotyka od 30% do 50% osób doświadczających narkolepsji.
Paraliż senny, nazywany również porażeniem przysennym, występuje w trakcie trwania fazy snu REM, którą charakteryzuje szybki ruch gałek ocznych. Dochodzi do niego pomiędzy jawą a snem. Główne objawy to: obrazy pojawiające się przed oczami, zwiotczenie mięśniowe opisywane jako paraliż, uczucie ucisku na klatkę piersiową, wrażenie obecności innych istot w pomieszczeniu. Objawom tym najczęściej towarzyszy bardzo silny lęk.
Aby odróżnić paraliż senny od innych chorób, np. napadów padaczkowych, konieczna jest konsultacja neurologiczna oraz wykonanie badania elektroencefalograficznego (EEG), badającego bioelektryczną aktywność mózgu. Warto również udać się do ośrodków leczenia zaburzeń snu.
Uwaga!
W leczeniu narkolepsji stosuje się terapię lekami – najczęściej stosowane są pochodne amfetaminy, modafinil czy selegilina (lek przeciwdepresyjny). Wszystkie te leki mają za zadanie stymulować a tym samym pobudzać pracę mózgu. Niestety nie usuwają one całkowicie objawów, jednak pozwalają na normalne, codzienne funkcjonowanie. Dobrą metodą na poprawienie czujności są ok. 20 minutowe drzemki w ciągu dnia, które poprawiają stan na około dwie godziny.
Doświadczyliście kiedyś takiego stanu? Jak byście go opisali? Konsultowaliście się ze specjalistą? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
