W Polsce istnieją nieliczne ośrodki terapii preparatywnej, w których stosowana jest pseudonaukowa metoda terapii konwersacyjnej Richarda Cohena – amerykańskiego psychologa uważającego siebie samego za byłego homoseksualistę.
Uwaga!
Psychoterapia wzięła swoją nazwę z greckich słów psyche – „dusza”, oraz therapein – „leczyć”. Jej cel jest zazwyczaj ukierunkowany na zmianę postaw i zachowań pacjenta oraz rozwój jego osobistych kompetencji. Psychoterapię należy w tym miejscu podzielić na dwie główne i całkowicie od siebie różne dziedziny – wspomnianą psychoterapię, będącą metodą leczenia zaburzeń oraz pomoc psychologiczną, która ma na celu oferowanie pacjentowi pomocy, przy równoczesnym braku zdiagnozowania u niego choroby bądź zaburzenia.
Terapia reparatywna, zwana też konwersyjną, jest dość dyskusyjną techniką, która za swój główny cel uważa zmianę orientacji seksualnej pacjenta z homoseksualnej lub biseksualnej, na heteroseksualną. Zwolennicy terapii uważają, że jej celem nie jest zaprzeczanie homoseksualizmowi, lecz wejrzenie w problem z nim związany. Główną techniką jest „trójkąt zaangażowania” – klient proszony jest o skupienie uwagi na swych homoseksualnych fantazjach, oraz równocześnie skupienie się na towarzyszącym im odczuciach cielesnych. Dodatkowo musi on pozostawać w stałym kontakcie z terapeutą. Jeśli zaakceptuje on swoje reakcje i uczucia, a równocześnie nie straci kontaktu z terapeutą, jego uczucia przekształcą się w głębsze, emocjonalne doznania, niezwiązane z seksualnością.
Terapia ta spotyka się z krytyką od strony organizacji naukowych skupiających specjalistów z zakresu zdrowia psychicznego (m.in. psychologów i psychiatrów). Orientacja seksualna nie jest bowiem traktowana jako zaburzenie psychiczne wymagające wyleczenia. Również część środowisk religijnych traktuje wszelkie formy terapii jako inwazyjną ingerencję, naruszające wolną wolę człowieka.
Co myślicie na ten temat?
