Rola bajek terapeutycznych

Bajki terapeutyczne tworzone są zazwyczaj dla dzieci w przedziale wiekowym: od 3 do 9 lat. Ich główną funkcją jest redukcja lęku. Charakterystyczny dla nich jest fakt, że ich bohaterowie przeżywają zawsze silne emocje i lękowe stany, powodowane trudnymi sytuacjami, z jakimi przychodzi im się zmierzyć. Dzieci mają możliwość wcielić się w bohatera, przejść z nim przez opowiadaną historię, a tym samym – wyzbyć się lęku.

Istnieje kilka rodzajów bajek terapeutycznych:

1. Bajki psychoterapeutyczne.

Ten typ bajek charakteryzuje rozbudowana fabuła. Mają za zadanie zrelaksować dziecko i budować w nim pozytywne odczucia. Wzbogacają też jego wiedzę na temat samego siebie oraz otaczającego je świata. Bajki psychoterapeutyczne mają charakter leczniczy, pomagają odbudowywać poczucie własnej wartości dziecka i odnoszą się do niezaspokojonych potrzeb.

2. Bajki relaksacyjne.

Służą odprężeniu, wyciszeniu i przede wszystkim uspokojeniu dzieci. Miejsca zawsze są bezpieczne, zaś bohater doświadcza otoczenia wszystkimi zmysłami. Sfera czuciowa – „czujesz, jak ciepłe krople deszczu spadają na Twoją twarz”, wzrokowa – „widzisz wspaniały zachód słońca”, słuchowa – „słyszysz, jak króliczki chrupią marchewkę”. To wprowadza dziecko w coraz głębsze stadium relaksu. Bajka powinna być czytana obniżonym, spokojnym i ciepłym głosem.

3. Bajki psychoedukacyjne.

Mają charakter wspierający i zwiększający ilość i różnorodność zachowań dziecka. Ich głównym celem jest opowiadanie o emocjach, które następnie są nazywane, opisywane – to pomaga dziecku w ich identyfikowaniu w rzeczywistym świecie. Racjonalizują występujący problem, zachęcają do mówienia o nim i poszukiwania najlepszego rozwiązania. Wyjaśniają też związki przyczynowo – skutkowe pomiędzy wydarzeniem, a odczuwanymi emocjami.

sxc.hu

Bohaterami bajek terapeutycznych są najczęściej zwierzątka, zabawki lub dzieci – wszystko to, z czym maluchy wysłuchujące historii będą mogły się identyfikować. Bajki te pomagają głównie z tego względu, że dzieci są bezpieczne – nie czują zagrożenia, nie są ośmieszane. Z racji tego, iż pokazują one inny sposoby oraz możliwości zachowań w różnych sytuacjach, dzieci mają możliwość odmiennego spojrzenia i reagowania na napotykające ich zdarzenia.