Problemy psychotyczne nie świadczą o tym, że schizofrenia musi się rozwinąć u danej osoby. W leczeniu schizofrenii nadal podaje się leki przeciwpsychotyczne tzw. neuroleptyki, które pomagają zredukować halucynacje i urojenia. Leki przeciwpsychotyczne nowszej generacji także są w stanie wzmocnić motywację i wyrazistość emocjonalną u niektórych pacjentów. Zmniejszone jest tu także prawdopodobieństwo spowodowania zaburzeń ruchu, w tym późnych dyskinez, niż w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych. Dyskineza późna wywołana jest długotrwałym stosowaniem leków neurologicznych, powodujących nadmierną wrażliwość na dopaminę. Głównym działaniem biologicznym dopaminy jest wpływ na napęd ruchowy, koordynację ruchową oraz napięcie mięśni.
Jest ona także odpowiedzialna za procesy emocjonalne i wyższe czynności psychiczne. Neuroleptyki klasyczne prócz sztywności wywołują także objawy uboczne jak maskowatość twarzy czy ślinienie się. Objawy te niestety rzucają się w oczy, powodując przerwanie leczenia przez wielu pacjentów. Leki te mają ponadto wyraźnie negatywny wpływ na funkcje poznawcze, pamięć i koncentrację, co przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu. Przyjmujący leki pacjenci często czują się otumanieni i senni. Jednak nawet i nowsze leki mają skutki uboczne, w tym nadmierny przyrost masy ciała, który może zwiększać ryzyko innych problemów zdrowotnych. Leki II generacji choć bezpieczniejsze od klasycznych, są jednak bardziej kosztowne od starszych preparatów lub są wręcz niedostępne w Polsce.
Obecnie testuje się nowe eksperymentalne leki m.in. te, które pozwolą zmniejszyć dawek leków przeciwpsychotycznych, a także zapobiec nadmiernemu przyrostowi masy ciała.
Choć niektórym wyda się to zaskakujące, w leczeniu nadal stosuje się czasem elektrowstrząsy. Zabiegu dokonuje się w pełnym uśpieniu i zwiotczeniu mięśniowym oraz za pomocą metod nowocześniejszych niż stosowanie węgorzy elektrycznych.
W świecie nauki sporo mówiono także o eksperymentalnym włączeniu leków antywirusowych i antybiotyków. Ich wpływ na przebieg schizofrenii mógłby znacząco zmienić rozumienie przyczyn jej powstawania. Za pomocą psychoterapii indywidualnych i grupowych czy treningu umiejętności interpersonalnych wspiera się nie tylko osobę z zaburzeniem schizofrenicznym, ale także jej rodzinę.Najbliżsi nie zawsze potrafią sobie radzić w przypadku wystąpienia schizofrenii u kogoś z rodziny. Pomoc psychologa, pedagoga czy psychoterapeuty pomoże im uporać się z negatywnymi emocjami. Chociaż dużo się mówi o nieuleczalności schizofrenii, jednak często można redukować jej objawy i pozwolić osobom nią dotkniętych funkcjonować w społeczeństwie.
Znacie kogoś, kto zachorował na schizofrenię? Jak wyglądało/ wygląda leczenie? Podzielcie się doświadczeniami.
