Wszelkie uzależnienia są szczególnie niebezpieczne dla młodych organizmów. Ich układ nerwowy jest podatny na tego typu atrakcje. Komputer jest bardzo zwodniczy. Z jednej strony dostarcza wielu informacji i większość ludzi na świecie z niego korzysta, z drugiej jednak strony uzależnienie rozwija się często niepostrzeżenie. Przy tak szerokiej dostępności Internetu, trudno jest zobaczyć kiedy zostaje przekroczona cienka granica. Rodzice, którzy mało czasu spędzają ze swoimi dziećmi i nie wiedzą, w jaki sposób pociechy spędzają czas wolny, często nie zauważają pierwszych niepokojących sygnałów.
Jak objawia się uzależnienie od komputera? Dziecko coraz więcej godzin przesiaduje przed monitorem. Czas do tej pory spędzany przed komputerem, staje się niesatysfakcjonujący. W celu odprężenia i przyjemności potrzeba coraz częstszego korzystania z urządzenia. Mówienie, że za chwilę wyłączy się komputer, przeciąga się w kolejne godziny. Ponadto w pewnym momencie próby rezygnacji, czy nawet samego ograniczania czasu przed komputerem, nie przynoszą rezultatów. Dziecko brnie w kłamstwa dotyczące czasu spędzanego przed monitorem.
Nietrudno jest domyślić się wpływu na funkcjonowanie młodego człowieka: zaniedbanie nauki i niepodtrzymywanie kontaktów społecznych, zobojętnienie na sprawy dnia codziennego (w tym jedzenie i spanie), niepokój i rozdrażnienie zwłaszcza w sytuacji niemożności używania sprzętu. Nagłe wyłączenie urządzenia, spowodowane chociażby przerwą w dostawie prądu, wywołuje często agresję. W bardzo ciężkich przypadkach uzależnieni cały swój czas z przerwami na kilka godzin snu poświęcają na komputer, zaniedbując wszystkie swoje dotychczasowe sprawy. Coraz częściej mówi się również o „padaczce komputerowej”, gdy błyski na monitorze, siedzenie w zamkniętym pomieszczeniu uszkadzają sprawnie funkcjonujący do tej pory mózg.
Leczenie uzależnienia od komputera – tak jak każdego innego – powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty. Dodatkowymi trudnościami jest powszechna dostępność Internetu (także w szkołach) oraz konieczność spotkania z terapeutą „w cztery oczy”, a nie zdalnie. Pomocne są najczęściej: szczegółowe pisemne planowanie dnia, odseparowanie od komputera, w niektórych przypadkach – zamontowanie w sprzęcie specjalnego alarmu.
Co wzbudza Wasz niepokój? Czy rozpoznajecie powyższe objawy u dziecka?
