Konstrukcja jest typowa, czyli najpierw wstęp, następnie rozwinięcie (tzn. główny tekst), a na ostatnim miejscu zakończenie. Dygresje lepiej ograniczyć. Mówiąc, należy utrzymywać wzrok na odbiorcach. Dobrze mieć przed sobą tekst przemówienia, ale nie należy go czytać. Autor powinien sam wiedzieć co jest najbardziej istotne, w jakiej kolejności przytaczać słowa. Nie musi uczyć się na pamięć, ale dobrze orientować się w tekście. Przygotowanie punktów z poszczególnymi częściami przemówienia też jest dobrym wyjściem.
Słowa powinny być zrozumiałe dla wszystkich, dlatego młodzieżowy styl mówienia jest nie na miejscu w trakcie oficjalnych przemówień. Zdania nie powinny być bardzo rozbudowane, aby słuchający nie stracili wątku. Mowa nie musi być długa, ważniejsze, żeby była interesująca i zrozumiała.
Etykieta doradza takie słowa, które nikogo nie obrażą. Kontrowersyjne wypowiedzi na studniówkowej imprezie też byłyby nie na miejscu. Aluzje skierowane do konkretnych osób lepiej będzie zostawić na później. Balowi powinna towarzyszyć miła atmosfera, więc ewentualny konflikt spowodowany przemówieniem mógłby zrazić towarzystwo.
Nie należy też przesadzać z komplementami. Mowa na czyjąś cześć jest nie na miejscu, gdy słuchać jej będą inni zainteresowani.
Przemówienia słuchać będą uczniowie i nauczyciele. Jeżeli prelegent chce podziękować za czas spędzony w szkole, powinien pamiętać nie tylko o pedagogach, ale i o koleżankach i kolegach. Wypominanie przykrych chwil raczej byłoby nie na miejscu na studniówce. Wypada natomiast podziękować organizatorom imprezy, czyli właścicielom lokalu, rodzicom i nauczycielom, ewentualnie uczniom (jeśli byli zaangażowani w przygotowania).
Uwaga!
Przemawia się w postawie wyprostowanej, wyraźnie i na tyle głośno, żeby słowa dotarły do wszystkich osób na sali. Savoir–vivre radzi ograniczyć gesty. Podkreślanie nimi wypowiedzi nie wygląda dobrze. Tak samo przeszkadza widzom poprawianie włosów, garderoby, przecieranie oczu. Zbyt emocjonalne wygłaszanie mowy brzmi niepoważnie, a monotonne znudzi słuchaczy. Dobre przemówienie wymaga intonacji, ale bez teatralnych dodatków.
Co według Was powinno znaleźć się w takim przemówieniu, a o czym lepiej nie mówić. Podzielcie się swoimi opiniami.
