Najważniejszą jest wspomniana wcześniej prywatność. List pozostawiony na stole, włączony komputer nie dają pozwolenia, żeby ingerować w osobiste życie adresata. Jeśli niepokoi znajomość bliskiej osoby z innym człowiekiem, tzw. bon ton pozwala zapytać delikatnie o treść wiadomości jeśli przyjaciel czy krewny nie ma nic przeciwko temu. Nie można jednak oczekiwać, że pozwoli przeczytać list albo powie co w nim zostało napisane. Dotyczy to także telefonów komórkowych. SMS – y i MMS – y to również korespondencja i dlatego także nie powinna dotyczyć osób trzecich.
Nie powinno się także zaglądać przez ramię nadawcy lub „niechcący” odczytywać jego słowa. Są skierowane tylko do osoby zainteresowanej i jeśli żadna z nich nie prosi o wsparcie, trzeba zrezygnować z nadmiernej troski. Pamiętajmy, że tłumaczenia „niechcący przeczytałem” brzmią nieszczerze, nawet jeśli są prawdziwe. Gdy widzimy prywatną wiadomość, możemy delikatnie zwrócić uwagę. Oczywiście nieumyślne przeczytanie czyichś słów zobowiązuje do zatrzymania ich w tajemnicy.
photoxpress.com
Ważna jest także treść listu. Pisząc do obcych ludzi, można zacząć „Szanowni Państwo”, a zakończyć „Z poważaniem” albo „Z wyrazami szacunku”. Podpis zawsze jest odręczny. Korespondując do osób, z którymi jesteśmy po imieniu, pamiętamy, że „Ty” i „Wy” piszemy z dużej litery, tak jak „Twój”, „Tobie”, „Wam”, „Wasz”. Jeśli dobrze kogoś znamy, zacznijmy korespondencję od „Cześć”. Formy „Kochana”, „Drogi” są popularne, ale raczej skierowane do bliższych nam ludzi. Jeśli odpowiadamy, zarówno na prywatną jaki na służbową wiadomość, możemy podziękować za poprzednią korespondencję.
Treść listu powinna być jasna dla czytającego, czyli konkretnie przedstawiać sprawę, którą poruszamy. Nie dopuszczalne jest wysyłanie listów, SMS – ów z obraźliwymi słowami. Dobrze też wystrzegać się symboli, sygnalizujących krzyk. List „w dobrym tonie” wyjaśnia sytuację, nie obrażając przy tym nikogo.
Czy uważacie, że czytanie cudzych listów czasem jest uprawnione? Kiedy? W jakim przypadku jest dopuszczalne?
