Umowa o współpracy jest umową nienazwaną, która może być swobodnie kształtowana przez jej strony zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 (1) kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W praktyce oznacza to, że na mocy takiej umowy o współpracy pomiędzy przedsiębiorcami osiągną one określone korzyści – niekoniecznie wyrażone w pieniądzu.
Umowa o współpracę może dotyczyć przykładowo: współpracy w zakresie obsługi zagranicznej turystyki przyjazdowej grupowej i indywidualnej na korzystnych dla hotelu i biura podróży warunkach, umowa sponsorowania wydarzenia artystycznego, umowa regulująca mechanizmy udzielania rabatów czy świadczenie usług gwarancyjnych itp. Umowy o współpracy wynikają najczęściej z określonej potrzeby gospodarczej.
Dla umowy współpracy nie ma zastrzeżonej żadnej formy szczególnej – dlatego też często takie umowy są zawierane w formie nieformalnych porozumień, które mogą nawet być sprzeczne z zasadami uczciwej konkurencji. Stąd też zawierając taką umowę, należy każdorazowo konstruować ją z uwzględnieniem tych przepisów.
Ponadto, ważnym aspektem jest zawarcie w umowie sposobu rozstrzygania sporów – czyli zastosowanie tzw. zapisu na sąd polubowny. Aby zapis na sąd polubowny był skuteczny doradzam wskazanie tzw. stałego sądu polubownego a następnie poddanie w zapisie rozpatrzenia sporu przez wskazany sąd zgodnie z uregulowaniami regulaminu tego sądu. Skutecznie wyeliminuje to bądź przynajmniej zminimalizuje to większość ryzyk związanych z uznaniem zapisu na sąd polubowny za bezskuteczne.
