Rynek kredytowych kart płatniczych jest w tej chwili tak ogromny, że nie sposób zliczyć ich rodzajów . Banki dostosowują ofertę do klienta, kierując karty zarówno do zwykłych szarych konsumentów, jak i do tych z grubszymi portfelami, nazywając ich grupą „presige”, czy „VIP”. Karty ze względu na budowę dzielimy na wypukłe (tymi możemy płacić nie wychodząc z domu na przykład za bilety lotnicze, lub w taksówkach). Z paskiem magnetycznym (najpopularniejsze i wydawane w tej chwili nawet od ręki) chipowe (z układem elektronicznym, znacznie bezpieczniejsze od zwykłych magnetycznych) hybrydowe, (posiadające zarówno chip jak i pasek magnetyczny), oraz bardzo popularne teraz karty paypass, czyli zbliżeniowe. Transakcje nimi wykonywane, nie wymagają wprowadzania kodu pin składania podpisu, czy wprowadzania karty do terminala. Wykorzystywane są do transakcji na małe kwoty. Najczęściej do 50 złotych.
Do tego dochodzi możliwość spersonalizowania swojej karty, projektując jej wygląd , podnoszenie rangi posiadacza kolorem srebrnym czy złotym. Kto z nas nie chciałby mieć złotej karty kredytowej, lub tej z nieograniczonym limitem. Banki kuszą a klienci wyposażają swoje portfele w kolejne plastikowe pieniądze. Czy to na pewno dobre rozwiązanie?
Kilka suchych faktów. Limit przyznany na karcie kredytowej, niezależnie od tego czy wykorzystany w całości, czy karta została wzięta i leży w szufladzie- obciąża naszą zdolność kredytową. W razie jeśli zamierzamy zaciągnąć np. kredyt hipoteczny, może nam zabraknąć zdolności kredytowej z powodu karty. Karta jest tak na prawdę wygodną formą kredytu, nie branego na raz, ale „ po trochu” na bieżące wydatki. Czyli, jak każdy kredyt, jest oprocentowana, a to oprocentowanie jest raczej gorsze, niż w przypadku zwykłego kredytu ratalnego. Waha się między 14% a 20%. Owszem jeśli chcemy spłacać w całości zaciągnięty w danym okresie rozliczeniowym kredyt – nie jest on oprocentowany, a większość instytucji wydłuża nam okres bez odsetkowy do nawet pięćdziesięciu ośmiu dni. Jeśli dokonaliśmy transakcji na kwotę 1500 złotych i do 58 dni od daty dokonania pierwszej transakcji z okresu rozliczeniowego wpłacimy całe 1500 złotych, za nasze zakupy nie zapłacimy odsetek. Jeśli nie – dług wzrasta do 1800 złotych. Wtedy pozostają nam wpłaty minimalne. W przypadku kart kredytowych banki kuszą wpłatami na poziome 0d 2 do 30% od kwoty zadłużenia. W ten sposób wpadamy w pętlę. Problem pojawia się, kiedy limit na karcie znacznie przewyższa nasze zarobki, kiedy posiadamy więcej niż jedną kartę kredytową, i nie panujemy nad kwotami jakie wydajemy. W bardzo krótkim czasie można doprowadzić do kolosalnego zadłużenia. W tej chwili kartę kredytową można otrzymać za darmo na stacji benzynowej, w supermarkecie, punkcie fotograficznym. Są oferowane jako bonus do zaciąganego zobowiązania w banku. Należy bardzo dobrze zastanowić się nad tym jaką kartę, i czy w ogóle chcemy posiadać.
Najgorszym jednak rozwiązaniem jest wypłacanie gotówki za pomocą karty kredytowej. „Żywy pieniądz”, który przecież też czasem jest nam potrzebny, wypłacony z karty kredytowej kosztuje nas nawet 35% od wypłaconej kwoty. Przypadki skrajnej niegospodarności to spłacanie zadłużenia jednej karty limitem z drugiej. Karta kredytowanie nie jest jednak samym złem. Zaletą tego produktu jest ogromna wygoda. Banki reklamują się dobrze znanym hasłem „zero złotych” za wydanie karty, za pierwszy rok użytkowania. Coraz popularniejsze stają się także programy lojalnościowe, w których uczestniczy czasem kilkanaście różnych firm. To dla osób nastawionych na konsumpcję duża okazja. To co jednak najważniejsze w posiadaniu karty to zachowanie zdrowego rozsądku świadomości wysokości zaciąganego w ten sposób kredytu i faktu, że kiedyś trzeba będzie go spłacić.
Korzystacie z kart kredytowych? Wypowiadajcie się w komentarzach.
