Poszczególni specjaliści upatrują się przyczyn a to w genach, a to w wirusach i retrowirusach, a to w cechach osobowości etc. Jedni twierdzą, że schizofrenia jest uleczalna, inni że nie ma na nią lekarstwa. Ważne jest jednak poszukiwanie odpowiedzi, przełamywanie barier i odświeżanie poglądów. Nie poddawaj się i zniechęcaj, bo może już dziś, może jutro dowiesz się czegoś czy odkryjesz coś, co pozwoli ci lepiej zrozumieć, co dzieje się z bliską ci osobą. Ważne jest nawiązanie z nią dialogu, co nie zawsze należy do rzeczy łatwych. Pamiętaj, że osoba ta czasem słyszy to, czego Ty nie słyszysz i widzi to, czego Ty nie widzisz. Deprymujące może być to, że nie potrafisz przekonać jej za pomocą logicznego argumentowania. Jednak i u Ciebie każdej nocy zmysł krytyczny zostaje obniżony.
Poruszając się w świecie snu nie dziwią i nie rażą Cię gadające smoki, stepujące krasnale czy śpiewające chomiki. Czy nigdy nie zdarzyło Ci się uciekać przed czymś strasznym i dziwnym? No przecież to tylko sen, wszystko jest tu iluzją, więc czego się było bać? Jednak wtedy zagrożenie „jest” dla Ciebie realne, a nie „wydaje Ci się”, że jest.
Nie ma recepty na jedyny właściwy dialog z osobą dotkniętą schizofrenią. Niektóre z nich lepiej czują się zapewniane, że to co widzą jest nierealne, choć dla nich nadal jest. Inni jednak doświadczają jeszcze większego niepokoju, gdy im się nie wierzy. Nie upierajmy się, że osoba ta kłamie, bo nie kłamie, ponieważ to co teraz słyszy i widzi JEST dla niej realne. Ważne jest, by osoba ta wiedziała, że chcesz ją zrozumieć, że ją kochasz i wspierasz. Warto ją zapewnić, że choć nie możesz usłyszeć, zobaczyć tego co ona, ale możesz zrozumieć, jak te wrażenia na nią wpływają. Podejrzewam, że też nie napawałoby Cię szczęściem to, że na Twoje życie czyhają tajemnicze istoty, twoim ciałem porusza niezależna od ciebie siła czy ktoś nasyła czy podsłuchuje twoje myśli. I nikt o tym nie wie oprócz Ciebie. A jak poza tym rozmawiać z taką osobą? Najlepiej tak jak do tej pory, jeśli łączyły was dobre stosunki.
Twoja pomoc nie ma tylko polegać na bieganiu po lekarzach, terapiach, pilnowaniu dawkowania lekarstw czy załatwianiu zapomóg finansowych – oprócz osoby najbliższej zadbaj także o siebie. W stanie stresu, zmęczenia czy wyczerpania nie będziesz kimś szczególnie pomocnym.
Znacie kogoś, kto cierpi na schizofrenię? W jaki sposób próbowaliście mu pomóc? Czy przyniosło to skutek? Podzielcie się doświadczeniami.
