Terapia DDA może obywać się w formie indywidualnych spotkań z terapeutą lub spotkań grupowych. Terapia grupowa początkowo w założeniu prowadzi do zrozumienia swoich doświadczeń z przeszłości i ich wpływu zachowanie, radzenie sobie w życiu i sposoby kontaktowania się z ludźmi. Praca w grupie pozwala uczestnikom poczuć się bezpieczniej poprzez przebywanie wśród ludzi o podobnych przeżyciach. Wzmacnia to poczucie zrozumienia, wysłuchania i pełnej akceptacji, a także mobilizuje do dzielenia się doświadczeniem i problemami, a przede wszystkim trudnymi wspomnieniami.
Terapia ma doprowadzić do stanu, w którym trudna przeszłość nie będzie miała decydującego wpływu na codzienne życie. Szuka się więc wspólnie nowych rozwiązań na dziś oraz omawia dawne doświadczenia, dzięki czemu uczestnicy stają się bardziej niezależni w życiu, bardziej sobie ufają i wierzą w swoje możliwości. Stają się bardziej świadomi tego, jak ich zachowania i doświadczenie z rodziny dysfunkcyjnej wpływa na ich bliskich.
Po pewnym czasie można już zaplanować i przeprowadzić pierwsze zmiany. Grupa na tym etapie ma za zadanie wspierać plany uczestników, dopingować ich, mobilizować w czasie niepowodzenia, a także wspólnie cieszyć się z sukcesów.
Grupy psychoterapeutyczne trwają zwykle od 6 do 12 miesięcy. Terapia indywidualna może trwać od roku do nawet 3 lat. Wiele zależy od skali problemu i potrzeb.
Podstawowa różnica między terapią indywidualną a grupową polega na centrum oparcia uczestników. W psychoterapii indywidualnej centrum oparcia znajduje w terapeucie, a w grupowej – w grupie. Ponadto głębokość intymności takiego kontaktu jest inna. Przy grupie wielu spraw nie da się poruszyć, z reguły wspomina się o tym, co uważa się za temat wspólny dla całej grupy. Pewne rzeczy uczestnicy zatrzymują więc dla siebie. Grupa jednak za to pokazuje ważną rzecz – jest nas wielu, nie jesteś sam. To poczucie wspólnoty jest bardzo ważne, daje długotrwałe, stabilne wsparcie, jakiego nie da terapeuta.
Obie terapie łączy jeden wspólny cel. Zgodnie z koncepcją profesora Jerzego Mellibrudy, na której opiera się wiele programów terapii DDA, celem jest przebaczenie, ale w sensie akceptacji i pogodzenia się.
W przypadku terapii indywidualnej ogromnie ważny jest wybór terapeuty. Zawsze warto zapytać jaki dyplom ma terapeuta i czy pracuje pod nadzorem superwizora (forma kontroli i terapii własnej). Psycholog czy psychiatra bez kilkuletniego, dedykowanego szkolenia nie powinien prowadzić psychoterapii. Nie ma nic gorszego niż rozpocząć pracę z niewłaściwym terapeutą.
Uwaga!
Listę profesjonalnych psychoterapeutów można znaleźć pod linkiem: http://www.psychologia.edu.pl/pomoc-psychologiczna.html Warto też odwiedzić stronę PARPA (http://www.parpa.pl/)/
Jaka forma terapii jest Waszym zdaniem skuteczniejsza – indywidualna czy grupowa? Podzielcie się swoimi opiniami.