Terapia DDA może obywać się w formie indywidualnych spotkań z terapeutą lub spotkań grupowych. Terapia grupowa początkowo w założeniu prowadzi do zrozumienia swoich doświadczeń z przeszłości i ich wpływu zachowanie, radzenie sobie w życiu i sposoby kontaktowania się z ludźmi. Praca w grupie pozwala uczestnikom poczuć się bezpieczniej poprzez przebywanie wśród ludzi o podobnych przeżyciach. Wzmacnia to poczucie zrozumienia, wysłuchania i pełnej akceptacji, a także mobilizuje do dzielenia się doświadczeniem i problemami, a przede wszystkim trudnymi wspomnieniami.

Terapia ma doprowadzić do stanu, w którym trudna przeszłość nie będzie miała decydującego wpływu na codzienne życie. Szuka się więc wspólnie nowych rozwiązań na dziś oraz omawia dawne doświadczenia, dzięki czemu uczestnicy stają się bardziej niezależni w życiu, bardziej sobie ufają i wierzą w swoje możliwości. Stają się bardziej świadomi tego, jak ich zachowania i doświadczenie z rodziny dysfunkcyjnej wpływa na ich bliskich.

Po pewnym czasie można już zaplanować i przeprowadzić pierwsze zmiany. Grupa na tym etapie ma za zadanie wspierać plany uczestników, dopingować ich, mobilizować w czasie niepowodzenia, a także wspólnie cieszyć się z sukcesów.

Grupy psychoterapeutyczne trwają zwykle od 6 do 12 miesięcy. Terapia indywidualna może trwać od roku do nawet 3 lat. Wiele zależy od skali problemu i potrzeb.

Podstawowa różnica między terapią indywidualną a grupową polega na centrum oparcia uczestników. W psychoterapii indywidualnej centrum oparcia znajduje w terapeucie, a w grupowej – w grupie. Ponadto głębokość intymności takiego kontaktu jest inna. Przy grupie wielu spraw nie da się poruszyć, z reguły wspomina się o tym, co uważa się za temat wspólny dla całej grupy. Pewne rzeczy uczestnicy zatrzymują więc dla siebie. Grupa jednak za to pokazuje ważną rzecz – jest nas wielu, nie jesteś sam. To poczucie wspólnoty jest bardzo ważne, daje długotrwałe, stabilne wsparcie, jakiego nie da terapeuta.

Obie terapie łączy jeden wspólny cel. Zgodnie z koncepcją profesora Jerzego Mellibrudy, na której opiera się wiele programów terapii DDA, celem jest przebaczenie, ale w sensie akceptacji i pogodzenia się.

W przypadku terapii indywidualnej ogromnie ważny jest wybór terapeuty. Zawsze warto zapytać jaki dyplom ma terapeuta i czy pracuje pod nadzorem superwizora (forma kontroli i terapii własnej). Psycholog czy psychiatra bez kilkuletniego, dedykowanego szkolenia nie powinien prowadzić psychoterapii. Nie ma nic gorszego niż rozpocząć pracę z niewłaściwym terapeutą.

Uwaga!

Listę profesjonalnych psychoterapeutów można znaleźć pod linkiem: http://www.psychologia.edu.pl/pomoc-psychologiczna.html Warto też odwiedzić stronę PARPA (http://www.parpa.pl/)/

Jaka forma terapii jest Waszym zdaniem skuteczniejsza – indywidualna czy grupowa? Podzielcie się swoimi opiniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułJak poprawić relacje z tatą?
Następny artykułWalka ze stresem. Sposoby

Inga K. Kowalewska – psycholog. Absolwentka Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (studia psychologiczne o specjalności „Zarządzanie i marketing” oraz studia podyplomowe z zakresu psychologii śledczej). Od 1996 roku prowadzi firmę zajmującą się doradztwem w dziedzinie public relations w sytuacjach kryzysowych oraz organizującą szkolenia wewnętrzne. Klientami firmy są głównie spółki giełdowe.

Jest autorką badania psychologicznego „Poczucie własności jako motywacja do kłamstwa”. Artykuł pt.: „Analiza struktury akcjonariatu”, opisujący wyniki tego badania, opublikowany został w gazecie giełdy Parkiet.

Artykuły naszego specjalisty znajdziesz tutaj:

Analiza struktury akcjonariatu

Porozmawiajmy o tym przy lunchu

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here